VAN PRINTOPDRACHT TOT HOUTKAP. Een challenge voor 0% milieuimpact. Deel 2.

Ooit had ik een briljant idee. Gerecycled papier zonder techniek. Het idee zette ik om in actie. Want daar gaat het om. Voor mij geen nieuw papier meer.
Papierhonger wordt hier omgezet op gerecyclede A4 vellen.

En ik red de oerbossen in mijn eentje.

Daar ga ik voor. Als het aan mij ligt wordt de boomzaag omgesmeed tot snoeischaar.
Hier in huis 365 dagen zonder papier. Kan ik dat? Dat is nog maar de vraag. De stapel blanco achterkant vellen naast mijn printer waar ik het de vorige keer over had? Die is er niet meer. Opgeslokt door printopdracht en tekenzin. De weg gegaan van invoerlade naar uitspuugmond.

Ik zit op dag 49. Nog 316 dagen te gaan.

Het is lastiger dan ik dacht. Mijn gedachte ‘dat doe ik wel even’ was in eenzelfde verhouding als printopdracht weggevaagd.
De printer is hier de belangrijkste bron voor kleurplaten en knutsel. Hoe gaan we dat doen? Want half werk en dus het pak gloednieuw A4 voor deze doeleinden openbreken. Dat doen we niet.

Hoe overleef ik een jaar zonder papier?

Ik herinner me de tweede dag. Optimisme nog vers. Motivatie springleven. De eerste moeilijkheid kwam niet snel later.
In mijn mailbox een onderwerp met ‘printen’. Ik realiseer me dat deze uitdaging verder gaat dan de grenzen van Floz Design. Printopdrachten uit het zakelijke gedeelte van mijn man, die had ik nog niet meegerekend. Het troost me dat hij de boekhouding grotendeels digitaal heeft.
Toch die paar benodigde bonnen op papier. Waren het er altijd zoveel? Of zit hij me nu expres te stangen?
Ik denk er niet langer over na en gebruik het een na laatste vel.
Ik lach om mezelf en bedenk dat ik dit gebruikte papier met blanco achterzijde als nieuw papier zie. Wat eens de papierbak al enige tijd had gezien, ligt nu schoon te zijn als drager voor knutsel of factuur.

Een goed gesprek volgt aan tafel. De challenge van mama wordt enthousiast begroet. Ogen van ‘dat lukt haar nooit’ en een bijbehorende lach.
Het enthousiasme bekoelt snel.
Dus als ik wat leuks uit wil printen, kan dat niet zomaar? En zoon van 12 schaamt zich alvast dood als hij wat op school in moet leveren met een beschreven achterkant.

De uitdaging gaat dus verder dan de grenzen van Floz Design. Het bestrijkt het gehele huishouden.

Iets tot het onmogelijke.

De oplossingen komen ook al snel. Sarah pakt haar schooltas uit, deze keer uit zichzelf dus ik verwacht al iets bijzonders. Een stapel papieren. Die vond ik nog in mijn schoolla. Enigszins gekreukeld en potloodbeschreven oefenbladen.
Die gaan we zeker gebruiken, Sarah!

Die avond wordt het huis op zijn kop gezet. Joël moet een geschiedenisopdracht inleveren. Dat is op zich niet zo’n probleem. Het probleem zit hem erin dat het uitgeprint moet worden.
En ik ga echt niet wat inleveren met zo’n kinderachtige puzzel op de achterkant!
Het idee dat ik het de docent uit kan leggen, wordt helemaal als gek verklaard. Mirthe is inmiddels ingeschakeld en vindt nog 1 leeg tekenvel in haar schetsboek. Alleen het hoekje is roodgekleurd. Dit papier wordt later de printer ingetrokken.
Joel levert zijn opdracht in. De docent zal nooit weten hoeveel zweet deze opdracht heeft gekost.
Een week later ligt het op Joel zijn bureau. Er zweven woorden boven. ‘Waardeloos’ en ‘zijn taak volbracht’. Ik pak het op. De achterzijde is nog leeg.
Het beland op de stapel naast de printer.
Inmiddels, na 3 ingeleverde schoolopdrachten en onbeschreven A4-zoektochten in huis, print ik zijn schoolopdracht uit. Ik bekijk de achterzijde. Een puzzel van Sarah van de godsdienstles. Ach, zegt Joel, ik vertel wel van uw challenge. Dat begrijpen ze op school wel.
Dat denk ik ook, zeg ik. En ik beeld me de blik van de docent in tijdens het nakijkwerk. Die zal vast begripvol zijn.

Later op de dag tijdens saai werk dwalen mijn gedachten af. Eentonig in een vast ritme beweeg ik de stofzuigerslang over de vloer. Kinderen zijn flexibel. Accepteren dat het nu eenmaal zo is. Dat mama die challenge doet. Dat het ook hun aangaat. En dat ze mijn belangen zien. Of nee. Het belang van bomen. Groen. Leven op de planeet. In dat ene vel papier wat ze besparen. Zien ze inmiddels ook hun belang.

Productiebossen voor papier en karton

Wist je dat er speciale houtbossen worden geplant voor het gebruik van papier en karton? Deze bossen staan vooral in Scandinavië en de VS.
We hebben meer papier nodig dan er gerecycled wordt. 70% van het papier komt uit gerecycled papier. Deze productiebossen zorgen voor de overige 30%. Vaak ook in combi met productiebossen voor de bouw en meubelindustrie.
Positief is dat er bossen in stand worden gehouden voor papier. Goed voor CO2 opname toch? Minder fijn is dat dit bossen zijn waar de biodiversiteit ver is te zoeken. Minder aantrekkelijk voor dieren en vatbaar voor ziektes. De ecologische waarde is ondergeschikt aan de economische.

We kunnen niet eindeloos papier recyclen. Na een aantal keer zijn de vezels te kort en moeten er nieuwe, lange vezels worden verwerkt. We blijven dus hout nodig hebben.

Ik besef het best. Die druppel A4 velletjes op wereldwijde impact. Daar blijft geen boom meer voor staan. Het weerhoud me niet en ik zet door.

Het is goed de waarde van papier en hout ervaren.

We gaan door tot dag 365. Dat lukt ons vast.

Wordt vervolgd.

Benieuwd naar de start van deze challenge? Lees het in deel 1.