Ooit had ik een briljant idee. Gerecycled papier zonder techniek. Wie mij zag lopen in de supermarkt met mijn boodschappenlijstje, zag het niet direct. Pas als je beter keek. Geen mooi notitieboekje. De achterzijde van een betaalde rekening of ontvangen envelop van de Belastingdienst was mijn ruimte.
Alles wat maar enigszins wit van ondergrond was en ruimte had voor mijn boodschappen. Ik ontdekte de duurzaamste wijze van papier recyclen.
En ik redde de oerbossen in mijn eentje.
Zo ook mijn to do lijstje.
Elke ochtend start ik fris en vroeg met een blanco versie. Momenteel zijn het de onbeschreven pagina’s uit agenda 2021. Knip je ze door de helft, een uitermate goed geschikt formaat voor mijn dagelijkse to do lijstje.
Scan ik de post, die trouwens steeds minder wordt, dan scan ik de blanco stukken papier.
Wie het herkent, moet nu om zichzelf lachen.
Hoe doe ik het met gerecyclede verpakkingen in de webshop?
Zo ook met dozen en verpakkingen. Verstuurde ik eerst gerecyclede dozen met volledige blanco look. Voor het geval dat de klant zou denken dat ik geen geld heb voor nieuwe dozen.
In de begindagen van Floz Design had het inderdaad te maken met investering. Waarom geld uitgeven aan iets wat niet nodig is?
Ik wist precies de supermarkten met de mooiste blanco dozen te vinden. Ik zie mezelf nog fietsen met platgemaakte dozen in het fietsstoeltje achterop.
Vandaag de dag mag er wat meer opstaan. Een aantekening over zwaartekracht of kleurcode. Een merk, kleur of ‘happy christmas’ in december.
Ik hoef het niet meer te verstoppen. Dat het een gerecyclede doos is die je in je handen houdt.
Het oproepje op Facebook schudt mensen wakker in mijn omgeving. Nog meer de oproep in de plaatselijke krant. Trouw worden de dozen en verpakkingsmateriaal voor me verzameld. Vanmorgen nog. In de mist met het kippenvoer in mijn hand, zie ik ze staan. Kort daarvoor neergezet achter de poort. Een vuilniszak ernaast met luchtkussentjes.
Wie een schaal bij me besteld, kan er niet omheen. Grote kans dat je een bananendoos aangeboden krijgt.
Huh, bananen?
Wat gebroken schalen en ervaring later weet ik het. De bananendoos doet goed werk. Stevig en geschikt als geen ander om een breekbare schaal zonder brokken af te leveren. Ik pak de schaal in. Bovenop, zodat je het niet mist, een kaartje erbij van dat wij gaan voor duurzaamheid en gerecycled verpakkingsmateriaal.
Met pakbonnen meesturen ben ik allang geleden gestopt. Voor diegene die wat besteld en de dag daarna zijn aankoop al is vergeten, spijt het me. Wie bekijkt zijn pakbon nog en binnen no time digitaal na te checken. Ik bedenk me nu dat ik in al die tijd nog geen reactie ontvangen heb van een klant die de pakbon mist.
Mijn regel is eenvoudig. Is het digitaal te zien? Dan is papier niet nodig.
Hoe maak ik de boekhouding duurzaam?
Voor de boekhouding, want die doe ik zelf, is het niet altijd handig. Een aantekening van ‘ingeboekt’ zet je niet op je beeldscherm. En waar is het overzicht achter mijn tabbladen in mijn map. Met de minst dure versie van mijn boekhoudprogramma ontkom ik niet aan papierwerk.
Dus, zo schat ik, koop ik zo’n 1 tot 2 pakken gloednieuw A4 papier op jaarbasis. Nieuw geproduceerd papier dat nog geen enkele printer of mensenhand gezien heeft.
Die ene boom ligt dus ook gevloerd voor mij.
Eerlijk als ik ben, geef ik het toe. Mijn papierhonger wordt niet altijd gestild door wat mij komt aanwaaien. En ik verhoog er tijdens de lockdown zelfs de CO2 uitstoot mee. De postbode brengt mij een pakketje van 2500 gram. Ik weet al wat erin zit.
Ik maak het pakket open en ik leg het weg. Ongeopend A4 printpapier naast mijn printer.
En ik vraag me af.
Kan ik zonder?
Ik houd van uitdagingen en ik ga hem aan.
De challenge van 365 dagen zonder nieuw papier.
Hoe kan ik 365 dagen leven zonder papier?
Het voelt wel wat dubbel. Blij met een Belastingdienstenvelop in de bus. Gisteren nog, kreeg ik bevestiging van een aanvraag. In tweevoud. Dat zijn 4 waardevolle A4-tjes. Twee half beschreven en twee bijna blanco. Daar haal ik 12 pakket labels uit. Leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker. Dat geldt zeker voor mij.
Toch ben ik er niet blij mee. Wat gebeurt er met al die andere verzonden enveloppen?
Mijn druppel op de gloeiende plaat is al verdampt voordat deze hem raakt.
En ja, zeg nu eerlijk. Wat maken die paar papiertjes nu uit op de wereld? De verhouding bomenkap en printopdracht gaat helemaal mank. Koop ik eens per jaar een pak A4. De wereld zal er geen seconde langer door bestaan.
Je hebt gelijk. En toch ga ik door.
Beter nog, je zou het ook moeten doen.
Diezelfde middag komt Jachin naar me toe. U had beloofd de bouwtekening voor het huisje uit te printen. Ik print hem uit op de achterkant van de vaccinatiecampagne over de boosterprik.
Natuurlijk, belofte maakt schuld.
Ik realiseer me dat deze challenge verder gaat dan Floz Design. Het voordeel van de combi werk en thuis op dezelfde plek is op dit moment ver weg. En ik bedenk me dat ik stiekem toch veel print. Een schoolopdracht voor de oudste en een retour naar bol.com.
Het geluid van het papier wat uit de printer glijdt schrikt me op uit mijn gedachten. Het afgedrukte vel grijnst spottend naar me. Een bouwplaat voor Jachin is nog nooit zo kostbaar geweest in mijn ogen.
Daarbij gaan mijn ogen angstig naar de overgebleven vellen.
Is dat genoeg voor deze week?
Wordt dus vervolgd.
Pingback: VAN PRINTOPDRACHT TOT HOUTKAP. Een challenge voor 0% milieuimpact. Deel 2. – Floz Design
Pingback: AFVALSCHEIDING. Hoe gaat dat hier? - Floz Design