HOE LEG JE DE KLIMAATCRISIS AAN KINDEREN UIT?

Een koe maait het gras toch zonder dieselmotor en CO2 uitstoot?
Waarom eten we dan minder vlees?

Kinderen zijn leuk. Hun gedachtegang verrassend en nog leuker.

Duurzaamheid.
Gigagroen. Het thema op school.

Wie mij kent weet dat ik het thema aanmoedig. Wat is er beter dan de toekomst (want dat zijn onze kids) voor te bereiden?
Of in ieder geval wat kennis mee te geven. Bewust te maken van de wereld om hen heen. Van de mooie dingen die we op de aarde hebben.
Van de minder mooie kanten en dat wij, als zij groot zijn, de wereld volgens onze milieuplannen drastisch veranderd hebben.
Wat is er beter dan ze nu al mee te nemen in de ideeën en plannen die wijzelf nog niet eens rond hebben?

En daar stond ik dan.
Een ding wist ik wel toen ik mijn studiekeuze ging maken. Voor de klas is niets voor mij. Geef mij maar kinderen thuis. Dat is al een uitdaging uit klasse 1. Ik moet er niet aan denken om dit maal 6 te hebben.
Ik zie het al voor me. De klachten van mensen uit de straat ook. Hoe krijg je 25 kids stil en aardig in een lokaal zonder geluidsoverlast?

Maar op die dag wint de urgentie het van de angst. Want zenuwachtig ben ik natuurlijk wel. Met mijn zorgvuldig uitgezochte producten en de usb-stick in mijn hand loop ik de school in. Ik reken snel uit hoelang het geleden is dat ik voor een klas iets van een soort presentatie heb gedaan. En ik kom verder dan 20 jaar. Ach, dan is het zo gek nog niet dat ik even moest voorbereiden, toch?

De juf in de klas heet me welkom en lacht vriendelijk naar me.
De presentatie in powerpoint blinkt op het digibord. Dat hadden ze in mijn tijd met krijt en wisser moeten zien.

Hoe leg je aan kinderen uit wat duurzaamheid is?

Ik leg uit. Duurzaamheid is dat iets lang meegaat. Dat de aarde lang mee moet gaan. Dat dat een vereiste is, dat snappen ze wel. Wat moeilijk kijkende gezichten over dat we 3 aardes nodig hebben. Hoe dan?
Teveel grondstoffen en dat alles wat we doen iets van de aarde kost. Dat het belangrijk is dat we dat teruggeven aan de aarde. Want op = op.
Ik zie nog geen ogen naar buiten dromen. Ik probeer gezichten te lezen. Is het niet te moeilijk? Saai misschien? Want iets van wereldniveau uitleggen op Avi niveau M6. Dat is vandaag mijn eerste keer.

Dat de impact van spullen in de grafiek (die laat ik zien natuurlijk) ver boven alles uitstijgt. Ik neem het voorbeeld van vlees. Een wat lager balkje in de grafiek. Leg uit dat de koe ruimte nodig heeft en haar voer ook.
Hoe de gemiddelde fabriek zijn spullen maakt en nu komt de clou van het verhaal.
Dat fairtrade bedrijven duurzaam producten maken. Duurzaam dus voor de natuur én voor de mens.

Mijn winkel vinden ze interessant. Mijn duurzaamheidstrategie ook. Dat ik labels uitprint op papier wat zij al 3 keer hadden weggegooid. Ik krijg wat ongeloofwaardige blikken.

Na afloop krijg ik vragen. Ze gaan allemaal over mijn vlees voorbeeld. Op dat moment realiseer ik me dat ik met boerenzoons en boerenvrienden te maken heb in de klas.
Dat een grasmaaier CO2 uitstoot en dat het daarom beter is dat een koe het gras maait.
Ja, daar heb je een punt.

En ik wil meer van die gedachten horen.
Ik ben benieuwd. Als je een negen- of tienjarige een dag minister van duurzaamheid laat zijn. Wat zijn hun plannen? Welke ideeën worden uitgewerkt?
Ik geef het ze mee als schrijfopdracht.

Terwijl ik de klas uitloop, hoor ik de chromebooks openklikken. De eerste woorden al getypt terwijl ik thuiskom.
En ik bedenk.
Dat kan nog best lastig worden. Welk verhaal plaats ik in het volgende blog?